P.J.H. Notten, psychiater, heeft als door de rechtbank benoemde deskundige [eiseres] onderzocht. Dr. Notten is van oordeel dat het delict bij haar een emotionele schok teweeg heeft gebracht, waaruit geestelijk letsel is voortgevloeid leidend tot een posttraumatische stressstoornis. Een dergelijk psychiatrisch erkend ziektebeeld treedt op na ernstig schokkende gebeurtenissen, waarbij sprake is van een levensbedreigende situatie voor betrokkene zelf of naasten en er ook sprake is van machteloosheid, aldus de deskundige.

Partijen betwisten de juistheid van dit oordeel niet.

De rechtbank neemt het oordeel van de deskundige over en maakt het tot de hare. Geoordeeld wordt dat [eiseres] recht heeft op vergoeding van shockschade als bedoeld in art 6:106 lid 1, aanhef en onder b BW.

De rechtbank acht het gevorderde bedrag in overeenstemming met de ernst van de feiten en met vergelijkbare gevallen (bijvoorbeeld Hof Arnhem 26 mei 2009 Smartengeld 18e druk 2012 nummer 797). De volgende feiten zijn in dit verband van belang:

[gedaagde] heeft door opzettelijk messteken in gezicht, hoofd, hals, borst, buik van [echtgenoot/vader] toe te brengen, laatstgenoemde zo ernstig verwond dat hij aan de gevolgen is overleden. [eiseres] is geconfronteerd geweest met haar ernstig verminkte en stervende echtgenoot, waardoor zij thans lijdt aan een post traumatische stressstoornis. De deskundige beschrijft haar klachten als volgt: De beperkingen zijn vooral gelegen in het feit dat betrokkene leeft in een soort cocon. Ze heeft een muur om zichzelf heen gebouwd, zodat ze niets kan voelen. Ze kan niet van dingen genieten en nergens plezier in hebben (…).

De deskundige acht het waarschijnlijk dat deze toestand blijvend is. De standaardbehandeling heeft niet of nauwelijks geholpen. Het is zelfs mogelijk dat zij meer last zal gaan krijgen van post traumatische verschijnselen en bijvoorbeeld last krijgt van nachtmerries, slechter gaat slapen en angstklachten krijgt, waardoor ze meer zal lijden onder haar posttraumatische stress verschijnselen. Gelet op deze omstandigheden is smartengeld van € 30.000,– zeker niet te veel. Dit onderdeel van de vordering zal worden toegewezen.

Ten aanzien van [kind X]:

Bij [kind X] werd geen psychiatrische stoornis of ziekte aangetroffen en zij maakt een gunstige en voorspoedige ontwikkeling door (pag. 7). Wel heeft zij te lijden onder de afwezigheid van haar vader. Het betekent, zoals voor elk ander kind, niet alleen het wegvallen van een belangrijke bijdrage aan de eigen identiteit maar ook een factor van veiligheid, rust en welvaart. Het wegvallen van deze factor betekende hoe dan ook voor [kind X] een verlies, ook al vertaalt het verlies zich niet in een psychiatrische diagnose (pag. 11).

Ten aanzien van [kind Y]:

Bij [kind Y] is er sprake van een posttraumatische stressstoornis waarbij de nachtmerries beschouwd dienen te worden als pathologische revivalbelevingen van een niet verwerkt trauma. De secundaire enuresis hangt samen met de psychische stress van het trauma. (…) Belangrijk is dat de nachtmerries steeds als inhoud het overlijden van vader hadden (pag 12 onder f.). Door het trauma heeft [kind Y] verminderde levensenergie, verminderd gevoel van fitheid, verminderde beschikbaarheid voor de ontwikkeling van objectrelaties (pag 12 onder g.). De gevolgen acht de deskundige blijvend, al zullen deze afslijten, maar dit impliceert niet dat de beperkingen volledig zullen verdwijnen (pag 12 onder h.).

Gewezen moet worden op de nadelige gevolgen van het wegvallen van vader op nog zeer jonge leeftijd. Meer dan bij [kind X] kan het wegvallen van vader leiden tot aantasting van de identiteitsontwikkeling en ondermijning van het zelfvertrouwen. Door het wegvallen van vader werd [kind Y] gedwongen op te groeien zonder een belangrijke factor van veiligheid, voorspelbaarheid, welvaart en structuur. Het wegvallen van vader geschiedde bij [kind Y] op een jongere leeftijd dan bij [kind X] en dit op zichzelf vergroot de schade van het verlies (pag 13 en 14). (…)

Uit het deskundigenrapport blijkt dat [kind Y] een posttraumatische stressstoornis heeft ontwikkeld. Anders dat [gedaagde] aanvoert, is deze stoornis wel terug te voeren op de aanwezigheid van [kind Y] in de ziekenhuis waar zijn vader na het door [gedaagde] gepleegde misdrijf lag. Dr. Boeykens omschrijft op pag 9 van zijn rapport, voor zover thans van belang:

(…) Bij [kind Y] kan de diagnose van een chronische posttraumatische stressstoornis wel degelijk gesteld worden. [kind Y] beleefde dat zijn vader vermoord werd, was dan in het ziekenhuis waar zijn vader uiteindelijk zou komen te overlijden, had gedurende langere tijd nachtmerries die hem kwelden, plaste in bed, kan zich nog steeds niet van het trauma losmaken en vindt de confrontatie met het overlijden van zijn vader verwarrend en pijnlijk. Hij heeft duidelijk moeite met inslapen en is behoorlijk gespannen (DSM-iv, AS I: 309.81 posttraumatische stressstoornis). (…)

Ook op deze grondslag (psychisch letsel) heeft [kind Y] recht op vergoeding van immateriële schade.